روشهای بافت فرش
۱-روش ترکی باف (گره ترکی)
این روش بافت بیشتر در مناطق ترک زبان، آذربایجان، زنجان و بخشی از همدان کاربرد بیشتری داشته و در برخی از روایات آن را به ترکان سلجوقی نسبت دادهاند. گره ترکی به دلیل اینکه با قلاب بافته میشود و دارای گرههای متقارن است دارای کیفیت بهتر، دوام و استواری بیشتری است. در این روش از شانههای کوچک استفاده میشود و چلهها تحت کشش شدیدی هستند.
از مزایای این روش میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
۱-به کاربردن قلاب که باعث میشود ریزترین فرشها را با آن بافت. ۲-متقارن بودن گرهها و بسته بودن روی آنها دوام بیشتری را برای فرشهای ظریف تضمین میکند. به دلیل عدم استفاده از کوجی در روش ترکی باف ممکن است در اثر کشش بیش از حد در چلهها و پودهای میانی سرکجی ایجاد شود ویا به دلیل عدم توزیع یکنواخت ممکن است هنگام گرداندن فرش، اندکی تراکم چله بهم خورده و چله، دچار کشش، لغزش و یا افزایش طول شود. از آنجا که شانههای ترکی، وزن و سنگینی شانههای فارسی را ندارد بنابراین با کوبیدن مداوم، فشردگی لازم را روی چله تامین میکنند.[۱۵]